Jaź – (Leuciscus idus L.) – Common Dace
Jaź – gatunek słodkowodnej ryby karpiokształtnej z rodziny karpiowatych. Występowanie: Europa i AzjaCiało bocznie spłaszczone, lekko wygrzbiecone, pokryte małymi łuskami. Otwór gębowy w położeniu końcowym. Grzbiet ciemnozielony, boki srebrzyste, brzuch jasny. Osiąga przeciętnie ok. 40 cm, maksymalnie 76 cm długości i 4 kg wagi. Przebywa głównie w strefie pelagialnej dużych jezior i rzek. Żywi się owadami, mięczakami i skorupiakami. Tarło odbywa wiosną (kwiecień – czerwiec).
nie posiada okresu ochronnego
Wymiar ochronny – 25cm
Limit dzienny – 10 sztuk wraz z kleniem
wg/Wikipedia
Jaź
Jaź – (Leuciscus idus L.) – Common Dace
The Common Dace (Leuciscus leuciscus) is a freshwater or brackish fish belonging to the family Cyprinidae, also known as the Dare or the Dart. It is an inhabitant of the rivers and streams of Europe north of the Alps as well as in Asia, but it is most abundant in those of France and Germany, as well as having spread to Ireland where it is used as a bait fish. It will grow to a maximum length of 15¾ inches (40 centimeters), a maximum weight of 2.2 lb (1 kg), and may live for up to 16 years. The Common Dace natively lives in a temperate climate and prefers water with a 6.0 to 8.0 pH and an ideal temperature range of 39 to 72 °F (4 to 22 °C). It prefers clear streams flowing over a gravelly bottom, and deep, still water, keeping close to the bottom in winter but disporting itself near the surface, in the sunshine of summer. It is preyed upon by the larger predaceous fishes of fresh waters, and owing to its silvery appearance is a favorite bait in pikefishing. Its flesh is wholesome and is sometimes caught for food, but is not held in much estimation. While typically a freshwater fish, the Dace enters brackish waters in the eastern Baltic Sea. The Dace is a lively, active fish, of gregarious habits, and exceedingly prolific, depositing its pale yellow eggs in the spring at the roots of aquatic plants or in the gravelly beds of the shallow, flowing streams it frequents. It poses a risk as a potential pest in some areas. In appearance it closely resembles the Roach in both size and shape, with the head and back of a dusky blue color and the sides of a shining silvery aspect, with numerous dark lines running along the course of the scales. The ventral and anal fins are white, tinged with pale red,; and the dorsal, pectoral and caudal tipped with black. The dace feeds on worms, insects, insect-larvae, snails, and also rarely on vegetable matter. In the United States, the name of dace is also applied to members of other genera of the family; the horned dace (Semnotilus atromaculatus) is a well-known variety.
by: Wikipedia
Jaź – (Leuciscus idus L.) – Common Dace
Jaź ryba nieznana ?(w rzekach Środkowego Wybrzeża) Na spinningowych mistrzostwach Koszalina rozgrywanych w lipcu br, po raz pierwszy w historii zawodów okręgowych przyniesiono do komisji wagowej kilka ryb, które wzbudziły zainteresowanie zawodników a i komisja miała problem z ich klasyfikacją . Wyglądały jak objedzone pokarmem płocie, trochę przypominały grubego leszcza , niektórzy doszukiwali się cech charakterystycznych dla klenia, jeszcze inni ucięli sprawę krótko, twierdząc, że „ to jakiś płociowo-leszczowy mutant”. Obecność na zawodach ichtiologa pomogła sprawę wyjaśnić. To były jazie. Złowiono je na mini gumowe przynęty typu twister, w rejonie mostu drogowego w Mostowie. W rejonie Koszalina ryb tych łowi się niewiele, bądź też mylone są z innymi gatunkami. Przeszło sto lat temu o jaziu pisano, że „jest może najprzyjemniejszą rybą dla rybaka szukającego zabawy, zawsze chwyta przynęty i nie bardzo w nich wybiera. Najlepszymi przynętami dla niego są: krew zsiadła, wiśnie, rodzynki, glisty, muchy, chrząszcze, ćmy, groch gotowany”. A co na to wędkarze współcześni, przeważnie spinningiści. Jazie wolą wodę spokojną, uwielbiają płytsze zatoczki i zastoiny wodne, gdzie z napływu uzbierało się mnóstwo śmieci, niesionych nurtem nasion drzew, krzewów i przybrzeżnych traw oraz resztek roślin, rzęsy i owadów. W dniu słoneczne lubią przebywać pod drzewami, nawisami gałęzi i roślin wodnych i zjadają wszystko co im z góry spadnie. Jazie są gatunkiem ryb charakteryzujących się dużą żarłocznością a jednocześnie są bardzo ostrożne, płochliwe, wręcz bojaźliwe. Jeżeli zobaczą lub usłyszą człowieka na brzegu z miejsca uciekają. Do tych ryb trzeba podchodzić bardzo ostrożnie a rzuty przynętą wykonywać z daleka. Należy unikać szerokich zamachów wędką wydającą tzw. świst. Dla nich to sygnał, że na brzegu stoi człowiek. Łowiąc jazie na Odrze, Wiśle, czy Warcie używam przynęt specjalnych, charakteryzujących się niewielkimi rozmiarami. Najlepsze moje woblerki o długości do 3 cm przypominają chrabąszcze, stonki, biedronki, osy , trzmiele , szerszenie. bądź malutkie rybki. Produkowane są ręcznie a niektóre poruszają w wodzie nóżkami, które przyklejam do odwłoka. Nóżki, to po prostu wyciągnięta pojedyńcza majtkowa gumka. Woblerów będących imitacją owadów nie należy ściągać, lecz zarzucać je przed żerującym stadem i oczekiwać na pobranie napływającej przynęty . Jeżeli nie mamy rezultatów, możemy zmienić sposób i prowadzić pływającego woblerka na naciągniętej żyłce a szczytówką nadawać mu leciutkie smużące drgania. Pod drzewami lub wysokimi krzakami bardzo dobre rezultaty daje wyrzucanie woblera imitującego owada dość wysoko, pozwalając mu swobodnie opaść na powierzchnię wody. To taki naturalny „opad” owada z drzewa. Jazie maja wyśmienity wzrok. Niekiedy atakują rzuconą w ten sposób przynętę zanim opadnie na powierzchnię. Na rzecznych rafkach lub opaskach lub przykosach dobre rezultaty przynosi użycie małych 2-3 centymetrowych woblerów lub mini obrotówek ( rozmiar 00 , 0 lub 1). Podstawową zasadą przy łowieniu jazi jest bardzo wolne prowadzenie przynęty oraz jej chwilowe przetrzymywanie.
Pozdrawiam Jerzy Makara
