Miętus (Lota lota) – Burbot
Miętus (Lota lota) – Burbot – Jedyna słodkowodna ryba z rodziny dorszowatych. Jedyny przedstawiciel rodzaju Lota Oken, Poławiana dla smacznego mięsa, spotykana w akwariach publicznych.Występuje w północnej i środkowej Europie na wschód od wschodniej Anglii, środkowej Francji oraz na północ od dorzecza rzeki Pad oraz w , północnej Azji i Ameryce Północnej. MA wysokie wymagania tlenowe i jest wrażliwy na zanieczyszczenia wody. Żyje głównie w rzekach z czystą i szybko płynącą wodą oraz żwirowatym dnem.Występuje w Odrze wraz z jej dopływami. W partiach przybrzeżnych Bałtyku dorasta do sporych rozmiarów. W Polsce okazy miętusa uchodzące za spore to ok 60-70 cm. i wadze 2-4 kg. Ryba dociera również do górskich potoków, Występuje również w zbiornikach zaporowych. Wchodzi do wód słonych. Żyje przy dnie , ukryty przed dziennym światłem w różnych kryjówkach. Długość przeciętnie około 60 cm (maksymalnie 120 cm), masa do 4-4,5 kg (max.25 kg). Ciało ma kształt walcowaty, w dotyku bardzo miękkie, w przekroju owalne, nieco spłaszczone grzbieto-brzusznie w przedniej części i lekko ścieśnione bocznie w tylnej. Łuski drobne, okrągławe ukryte głęboko w skórze. Są dwie płetwy grzbietowe, z których pierwsza jest krótka i ma zaokrągloną krawędź górną. Druga jest bardzo długa i sięga do górnej części nasady płetwy ogonowej. Płetwa ogonowa zaokrąglona, dotyka dolną krawędzią do długiej płetwy odbytowej. Drugi promień płetw piersiowych dużo dłuższy od pozostałych. Charakterystyczną cechą jest pojedynczy wąs na środku brody oraz ustawienie płetw brzusznych przed piersiowymi. Głowa jest mocno spłaszczona, przypomina wyglądem głowę żaby. Na górnej części, pośrodku pyska, znajduje się jedna para bardzo krótkich wąsików. Ubarwienie brązowawe, brązowoszare lub żółte, z ciemnym, marmurkowatym deseniem. Brzuch biały lub szarobiały. Młode osobniki są bardzo ciemne. w/g Wikipedia
Miętus (Lota lota) – Burbot
Wymiar ochronny: na rzece Odrze od ujścia rzeki Warty, do granic z wodami morskimi wynosi 30 cm, w pozostałych wodach 25 cm
Okres ochronny: na wszystkich wodach z wyjątkiem strefy na Odrze od ujścia rzeki Warty do granic z wodami morskimi od 1 grudnia do końca lutego
Rekord Polski: 3.84 kg – 72 cm
Miętus (Lota lota) – Burbot
The burbot (Lota lota) is the only freshwater gadiform (cod-like) fish. It is also known as the lawyer, and (misleadingly) eelpout, and closely related to the common ling and the cusk. It is the only member of the genus Lota. The genus and species name „lota” comes from „la lotte,” the old French word for „codfish”. The Inuktitut–Ińupiaq word for burbot was used to name the recently discovered extinct transitional species Tiktaalik.It is most common in streams and lakes of North America and Europe above 40°N latitude. They are fairly common in Lake Erie but are also found in the other Great Lakes.In 1994, the world record burbot was caught on Lake Athapapuskow, Manitoba, during the Flin Flon Fish Enhancement Society’s Burbot Derby, by Vaughan Kshywiecki. The fish weighed 22 pounds 8 ounces and measured 42 1/2 inches long by Wikipedia
Miętus (Lota lota) – Burbot
Jest koniec listopada i przypominam wędkarskiej braci, ze to ostatnie dni, by „zaliczyć” ciekawy gatunek ryby jakim jest miętus. Nie jest to ryba dobrze znana wędkarzom, bo i pora łowienia, jak też nieznajomość środowiska, w których ta atrakcyjnie kulinarnie ryba przebywa, zniechęcają o nocnych zasiadek.
Miętus (Lota lota) – Burbot
Miętus zaliczany jest do złotej dziesiątki najsmaczniejszych ryb. Praktycznie nie ma ości, co stanowi dodatkową wartość, jeśli chodzi o przydatność kulinarną. Mięso jest chude, ale bardzo smaczne. Za przysmak uznawana jest wątroba, znacznie delikatniejsza niż wątroba dorsza. Z tłuszczu wątroby miętusa przyrządzano niegdyś lek na oczy a ze skóry tej ryby wyrabiano dekoracyjne części siodeł, płaszczy i innych przedmiotów. Ponieważ okres ochronny rozpoczyna się od 1 grudnia, wiec pośpieszmy się, by takie nocne wędkowanie przeżyć.Najlepiej wybrać się w kilka osób, rozpalić ognisko, posiedzieć przy nim, pogawędzić. Można pogrilować, pośpiewać, na rozgrzewkę co nie co z buteleczki wychylić, pochwalić się domowymi naleweczkami. Miętus nie jest płochliwy i takie zachowanie się nad brzegiem jeziora czy rzeki, wcale go nie odstraszy. Według myśliwych syberyjskich, w noce bezksiężycowe wskazane jest przy połowach miętusów palić ogień lub świecić lampę, co podobno wabi te ryby. Wędki można rozstawić na podpórkach, zastosować sygnalizatory i oczekiwać na branie. Nocny urok ogniska i dzwoniący z oddali dzwoneczek sygnalizatora wynagradza wszelkie niedogodności. Uważam, ze siedzenie nad kijem w oczekiwaniu na każdą reakcję sygnalizatora i natychmiastowe zacinanie, to błąd. Miętus zacina się sam, wystarczy podnieść wędzisko i spokojnie wyholować. Po wzięciu przynęty pozostaje chwilę nieruchomo, po czym powoli odpływa. W czasie holowania nie broni się wcale, dopiero tuż przy powierzchni wody zaczyna trochę koziołkować. Nie jest to ryba waleczna, tym bardziej, że używamy dość „grubego” sprzętu do jego połowu. Intensywność żerowania miętusów wzrasta w miarę zbliżania się okresu tarła, dlatego też najlepszym miesiącem połowów bywa ostatnia dekada października oraz listopad. Nocą miętusy zdradzają miejsce swego żerowania charakterystycznym pluskiem.
Zdaje się, ze w sytuacjach, w jakich przychodzi nam na miętusy zapolować, to jedyną metodą pozostaje gruntówka, z zastosowaniem wszelkich rodzajów sygnalizatorów.
Zestaw na miętusa powinien być jak najprostszy. Wędka o długości do 3 metrów z bardzo sztywna szczytówką, żyłka w granicach 0.22 – 25 mm, przypon – 0.20, ciężarek przelotowy, koralik i krętlik (może być z agrafką), do którego dowiązujemy dość długie przypony, które stosujmy obowiązkowo, ponieważ miętus pożera przynętę bardzo głęboko i wówczas odcinamy hak i dowiązujemy nowy przypon.
Miętus (Lota lota) – Burbot
Polecam haczyki o dłuższym trzonku, dobre są karpiowe o szerokim łuku kolankowym. Natomiast odradzam stosowanie małych haczyków i małych przynęt (np. gnojaczki), ponieważ będzie się to wiązało z częstymi braniami miętusowej drobnicy i bezsensownym ich uśmiercaniem. Przynętą na miętusa będą grube dżdżownice i dendrobeny, „wątróbki oraz kurze i gęsie kiszeczki” – ( to Choynowski), lub filety z małych ryb.
Miętus występuje w dobrze natlenionych, zimnych wodach rzek jak i jezior. Jest to jedyna słodkowodna ryba z rodziny dorszowatych. Głowa miętusa swoim wyglądem przypomina głowę żaby, jest mocno spłaszczona. Na górnej części, pośrodku pyska znajduje się jedna para bardzo krótkich wąsików. Charakterystyczną cechą tej ryby jest pojedynczy wąs znajdujący się na środku brody,
W zależności od masy ciała, samica może złożyć od 10 tysięcy do 3 mln jajeczek i co jest ciekawostką, corocznie składa ikrę w tym samym miejscu. Tarło odbywa zimą, w temp. 2 – 4 st. C.
Miętus (Lota lota) – Burbot
W Polsce miętus osiąga długość ciała do 60 cm i wagi do 3 kg, w rejonach podbiegunowych dochodzi do 150 cm i 20 kg.
Wymiar ochronny: na rzece Odrze od ujścia rzeki Warty, do granic z wodami morskimi wynosi 30 cm, w pozostałych wodach 25 cm.
Okres ochronny: na wszystkich wodach z wyjątkiem strefy na Odrze od ujścia rzeki Warty do granic z wodami morskimi od 1 grudnia do końca lutego
Rekord Polski: 3,84 kg, długość –72 cm, Tadeusz Krężołek w 1993 roku.
Pozdrawiam – Jerzy Makara
